Ողջունեինք մենք։
Հոգնած գիշերի
Մթից սև ունենք
Լոկ լույսին գերի,
Մաշենք օրը ճնշող կարգերը։
Մենք ժիր բերկրալից
Հուսով պսակված,
Որ վաղը նորից
Կը ծագի աստված,
Կառաքե լույս հույս․․․ (Խաչում է ձեռքերը կրծքին)։
ՆԱՎԱՎԱՐ․—
Խոսքդ է իմաստուն
Ու անփորձ տարիդ,
Տեսնել միշտ աստծուն,
Բախտը ճշմարիտ։
Իսկ երբ ապրել ես մի կյանք անգորով,
Սպասել անհույս մենակ ու խռով,
Ո՛չ, ո՛չ, թ ող մնա աստված անքննին,
Անհասանելի,
Անտեսանելի․․․
Որ օրն էլ լինի և ինձ տանելի,
Նորից սպասեմ, հուսամ, որոնեմ։
Ես էլ (Հուսահատական շարժումով հրում է նավը և մտնելով մեջը, սպասում)։
ՀԵՂԻՆԵ․― (Կարեկից)
ՆԱՎԱՎԱՐ․― (Մռայլ)
Ողջ տեղ չթողիր․․․ խառնում ես անհոգ
Մոխիրները պաղ․․․
ՀԵՂԻՆԵ․— (Զարմացած)
ՆԱՎԱՎԱՐ․— (Անուշադիր)
ՀԵՂԵՆԵ․— (Հետաքրքիր)
ՆԱՎԱՎԱՐ․— (Տրտում)
ՀԵՂԻՆԵ․― (Նենգորեն)
ՆԱՎԱՎԱՐ․― (Զարմացած)
