Люди привыкают к влу во такой
степени, что считают жалобы
неразумием,если не преступлением
Дж. Ст. МИЛЛЬ.
[1]
Երանի՜ նորան, որ նախապաշար
Մերժելով կարծիք, սիրել է լսել
Արտի համոզման և անհիշաչար
Սուրբ ճշմարտության կողմն, է համբուրել։
5
Երանի՜ նորան, որ նախամեծար
Առնելով պատիվ սնոտի փառքին,
Ազատ գնում է կյանքի ճանապարհ՝
Զեռը պարզելով յուր նպատակին։
Որ բացել է սիրտն ուսման առաջև,
10
Զրահավորված ընդդեմ չարության,
Որ ներշնչելով գիտության անձրև՝
Պտղագործել է հոգու անդաստան։
Իցե՞ թեև Հայն, մի օր սթափված
Խավարի գրկից, նախանձող լիներ
