О родина моя! я вижу стены, вижу
Колонны, арки, башни и дворцы,
Что были наших предков достоянием,
Но славы их, но лавров их не вижу,
Но горе, горе, изранена она!
(«Стих<отворения> иностраиных поэтов»)
[1]
Հովի՛տ տրտմության, անհա՛յր հայրենիք,
Հին աշխարհների արգո ալևոր,
Կապանքների մեջ, վա՜յ քո վիճակիդ,
Խեղդվել է կյանքըդ քնով դարևոր։
5
Միթե, ինձ ասա, նորա՞ համար էր
Քո արյունահեղ նահատակություն,
Քո Ընտրյալների զոհա՛ծ դիակներ,
Որ գոռոզանա այժմ բռնություն.
Նորա՞ համար էր, որ Ավարայրը
10
Ընդունեց յուր ծոց քաջ-քաջ վկաներ,
