Եվ տխրությամբ ես կանգնած եմ, Եվ ողբում է իմ հոգիս. «Ո՛վ Աշտարակ. քեզ սիրում եմ, Ո՞վ քեզ սիրեց, որպես ես»։ 25 Կես գիշերին, երբ քնով խոր Հանգստանում է աշխարհ, Վեր եմ կենում ես սգավոր, Աղոթո՜ւմ եմ քո համար։ 1864 թվին հունիսի 2 Բոգորողսկ