Սեր և մանկություն՝ կայտառ երկվորյակ,
Միմյանց գրկող անմեկին ընկեր,
Որպես գարնան հետ և՛ վառ ծաղիկներ,
Որպես պարզ օրով և՛ վառ արեգակ...
5
Սերն է, սիրելի՛ք, չկամիմ խաբել,
Որ ձեր տրտունջը մեղմացնում է,
Եվ, թե ծերությունդ դեռ չէ ժամանել,
Որպես մի թռչնակ ձեզ միշտ ժպտում է։
Սորա համար չէ՞, երբ դուք տեսնելով
10
Երկու սիրահար դզված, ճեմելիս,
Ըզգում եք ձեր մեջ մի ժամ անխռով,
Իբրև բերում էր ձեզ մեծ ավետիս։
Թե վերաբերել այդ ինձ կամեի՝
Ես զմայլելով նայում եմ նոցա.
15
Նոցա կեցությունն է նախանձելի.
Բախտավոր րոպեք թափում են ահա՜...
Մեր մահկանացու աշխարհն անպակաս
Լի է ամեն այն տհաղությունով,
Ուր մեկին մեծ ջահ, մյուսին մեծ վնաս,
20
Գանգատ, հայհոյանք զրախոս լեզվով։
Բայց այդ ամոլքը, այդ սիրո որդիք.
Հեռու այս կյանքի չարություններից.
