* * *
Իմ սրտիս սիրած պոետ դու անգին, Որ դյութել ես ինձ սիրո գգվանքով, Տածել ես հոգիս ոսկե քնարով՝ Կեցցե՛ս հավիտյան, կեցցե՛ս դու, Պուշկին: <1872>