Դառնում էր իսկույն կենդանի վըկա
Սըրտիս զեղմունքին, և մարգարեի
25
Խոսում էր լեզվով, որ այժըմ չըկա։
Ա՜խ, թեև մեր սիրան ծառի պես լիներ,
Ձըմեռը կանաչ տերևից թափվեր.
Ամառը որ գար՝ մանուկ աշխուժով,
Բանաստեղծական ելևէջներով
30
Յուր թմրությունից նորի՜ց ըսթափվեր։
1892
