Ձի՛ր և շընո՞րհ էր բնության։
Ո՜հ դու, Ա***, ո՛հ դու, Ա***, ո՛հ դու, Ա***,
Տանջեցի՛ր ինձ, տանջեցի՛ր ինձ, աստված վկա։
25
Հանկարծ տեսնեմ՝ ժամը պրծավ,
Եվ նա համեստ... նա՛ մոտեցավ,
Գլուխ խոնարհեց երկրպագության
Եվ համբուրեց Ավետարան։
Ո՜հ, ի՜նչ շարժվածք, ո՜հ, ի՜նչ գընացք Չըքնաղն ուներ,
30
Երկնայի՛ն էր, երկնայի՛ն էր, երկնային է՛ր։
Նա դուրս եկավ հեզ շարժվելով,
Յուր մեծ քրոջ ձեռն բըռնելով,
Նա հեռացավ, ես կանգնեցի
35
Եվ վիզս ծըռած շա՛տ նայեցի։
Առանց նորան, պարոններ իմ, արդար ասեմ,
Ես կըմեռնե՛մ, ես կըմեռնե՛մ, ես կըմեռնե՛մ։
Adieu. mon Ange. ma Chere A**al
Adieu[1]
40
Մնամ պաշտող, Սեր իմ, միշտ քեզ,
Բայց իմացիր, մաշվում եմ ես։
Ասացի՛ ես, ո՜վ պարոններ, այլ չի տեսա,
Ո՞ւր գընաց նա, ո՞ւր գընաց նա, ո՞ւր գընաց նա։
