588
Դադարից ետ՝ դարձավ աստծուն. «Ի՛նչ ծառ ես դու սնել, աստվա՛ծ»,
Ինձ թե. «Կասեմ, ի պատասխան՝ հարցումներին քո ինձ տված,
Ոսոխներս, որ մինչ այսօր այծեր էին — առյուծացան,
Ու դավեցին անզենիս դեմ, զարկին զենքով և զորացան»։
589
Ես ասացի․ «Հանգստացիր, կանգ առ, իջնենք տակն այս ծառի,
Թրի զարկից խիզա՜խն երբեք պիտի չնկճի կամ տա տեղի»։
Ինձ հետևեց, ու գնացինք՝ նման սիրող հոր ու որդու։
Ես զարմացա, երբ որ տեսա գեղեցկությունն այս պատանու։
590
Վիրաբույժ էր իմ մի ծառան ու կտրիճի վերքը կապեց,
Անցավ արեց վերքը նրա, ինչ կար ջարդոն սրի՝ հանեց,
Ապա ասի. «Ո՞վ ես և կամ՝ ումի՞ց է այդ թևդ վերք՜ած»,—
Համաձայնեց պատմել ինչ կա, իր ով լինե՛լն ինձ պարզ ասաց։
591
Նախ թե. «Ի՞նչ ես՝ ես չգիտեմ, ինչին և կամ նմանեցնեմ,
Պատճառն ի՞նչ է քո մաշվելու, առաջ ինչքա՞ն աոողջադեմ.
Քեզ ինչն արեց այդքան դեղնոտ, վա՞րդ ես եղել կամ սաթ առաջ,
Կամ ինչո՞ւ է մարել աստված իր իսկ ձեռքով մոմը վառած։
592
Այստեղ մոտիկ ունեմ քաղաք, Մուլղազանզար անուն կոչվող,
Նուրադին-Ֆրիդո՜ն եմ անվանբ, արքա եմ ես այնտեղ նստող,
Իջևանաց տեղը քո այս իշխանությանս է ենթակա.
Փոքր թեպետ, բայց շատ առատ, բարիքներին սահման չկա։
593
Պապս իմ հոր և հորեղբոր ողջ երկիրը երբ բաժանեց —
Ծովի միջին կա մի կղզի, այն կղզին ինձ բաժին հանեց.
Հորեղբայրս բայց տիրացավ, որդիք որի ինձ են խոցում,
Որսավայրն էլ նրանց մնաց — չէի տալիս, չէի զիջում։
594
Այսօր ելա որսորդության ու որս արի ծովի ափին,
Չթողեցի որսը վանեն, հետևն ընկա ես ճուռակին,
Զինվորներիս ասել էի. «Սպասեցեք մինչև ես գամ»։
Ու հինգ միայն առա ինձ հետ՝ բազե կրեն, ավել՝ չգան։
595
Ես նավակով դուրս եկա ծոց, որ ծովի մի մասն է կազմում.
Ուղեկիցներ հետս չառա, մերոնք էին, չէի քաշվում,
Սակայն նրանք վրդովեցին, թե չեմ տանում բազմոց ինչու,
Որսում էի, երգում, կարծում՝ թե չի գնում ձայնս հեռու։
