1062
Ֆաթման-խաթունն ուրախացավ, դեմն ուղարկեց նա տաս ծառա,
Ապրանքները տեղավորեց, կարգի բերեց քարվանսարա,
Եկավ, մտավ այն վարդերեսն, լալ-բյուրեղը, սաթն ու մինան.
Ով էլ տեսավ—թաթ առյուծի, ասաց՝ ինձի տոտի նման։
1603
Ու լուրն ընկավ նրա գալու, քաղաքացիք բո՛լորն եկան,
Իրար անցան, խռնվեցին՝ որ լավ, մոտի՜ց տեսնեն նրան.
Ոմանք իրոք սքանչացան, իսկ ոմանց էլ խելքը գնաց.
Սկսեցին կանայք ատել, նույնիսկ ծաղրել իրենց մարդկանց։
1064
Ուսենի կին Ֆաթմանն ահա դռան առաջ դիմավորեց,
Շատ սիրալիր սալամ տվեց, իր ցնծությունն արտահայտեց,
Հարցրին իրար, բարևեցին և ներս մտան ու բազմեցին,
Եվ գալուստը նրա, կարծեմ, անդուրեկան չէր Ֆաթմանին։
1065
Ֆաթման-խաթունն էր դուրեկան, ջահելացող, բայց ոչ ջահել,
Լիք երեսով, ոչ չոր նիհար, վայելչակազմ ու թխահեր.
Լավ գինեսեր, մուտրիբների, երգիչների խիստ սիրահար,
Հագել էր նա, ծածկել վրան՝ զարդերն ամեն գլխից մինչ վար։
1066
Ֆաթման-խաթունն այդ երեկո շատ փառավոր հյուրասիրեց,
Կտրիճն էլ լավ նվեր տվեց, ու ով կալավ՝ շատ հավանեց,
Ֆաթմանի ջանքն էլ զուր չանցավ, և հատուցվեց նա ըստ հարկի,
Կերուխումից կտրիճն ելավ, արդեն գիշեր՝ գնա պառկի։
1067
Առավոտյան ապրանքը ողջ նա բաց արավ ու ցույց տվեց,
Լավերն իբրև սեփե կարգած՝ արժեքն առավ, մի կողմ դրեց,
Մնացածն էլ տվեց շալակն ընկերների՝ առան տարան,
Ասաց. «Տարեք, վաճառեցեք, ով լինելն իմ՝ չասեք միայն»։
1068
Հագած իբրև վաճառական, մինչ իրենից բան չէր հագնում,
Մերթ Ֆաթմանին հրավիրում, մերթ էլ ինքն էր մոտը գնում.
Մեկտեղ նստում, խոսում անուշ զրույցն՝ հաճո և ոչ կծուծ,
Ֆաթմանն էր հանց նրան դիտում՝ Վիսը ինչպես Ռամին-սիրուց։
