1305
Գրեց այսպես. «Ով արքայից արքա Ֆրիդռն, երջանկափառ,
Ուժով, սրտով ինչպես առյուծ, արև՝ սփռող լույսդ պայծառ.
Ոսոխների արյուն թափող և երկնառաք, հզորագույն,
Կրտսեր եղբայրդ հեռու հեռվից քեզ ողջույն է հիմա հղում։
1306
Շատ նեղություն ես կրեցի որոնումիս այս ընթացքին,
Սակայն հասա ձեռնարկածիս գործի հաջող հետևանքին.
Լուր ստացա ես ի վերջո այն արևից արևածին,
Պիտի որ այդ կյանք պարգևի անդունդ ընկած մեր առյուծին։
1307
Գերի է նա, կալանավոր արքայի մոտ Քաջաստանում,
Ուր որ պիտի կռվով մտնել, սակայն այդ ինձ խաղ է թվում։
Բյուրեղ նարգիզն է անձրևում, դարձել է վարդն անձրևահար.
Աղջկա մոտ քաջքեր չկան, բայց մարտիկներ կան անհամար։
1308
Ու ցնծում եմ խորոց սրտի՝ այդ պատառով չեմ արտասվում—
Ուր դու և քո եղբայրը կաք, ամեն դժվար հեշտ է թվում,
Ինչին ձգտեք՝ կիրագործեք, չի ճողոպի ձեզնից այդ նա,
Չկա ձեր դեմ մարդ դիմադիր՝ ժայռն իսկ ձեր դեմ մոմ կդառնա։
1309
Քեզ չտեսա, քեզնից հեռու ճամփով անցա, դու ինձ ներիր,
Կանգ չեմ առնի տեղ-տեղ ճամփին, լուսինն է մինչ այնտեղ գերի,
Շուտով կգանք ուրախացած, խնդա և դու տեսքով մեր վառ,
էլ ավելին քեզ ինչ գրեմ՝ եղբորդ օգնիր եղբայրաբար։
