1462
Գնա և տուր Տարելին ինչ քեզ ասի հանց պատասխան,
Ասա. «Արքա, ի՞նչ հատուցում, կարեկից էլ լինես որքան,
Ծնվել եմ ես իմ մոր փորից՝ ծառա լինեմ ձեզ ամեն օր,
Թող ձեր ոտի փոշին լինեմ՝ մինչ դուք՝ արքա՛ եք փառավոր։
1463
Ասել ես թե. «Կուզեմ հասնի ու միանա իր սիրածին»,
Վայելուչ է այդ կարեկից ու զգայուն ձեր մեծ սրտին։
Բայց այդ հարցում իմ թուրն է բութ, ճարտար լեզուն իմ ընդհատուն,
Լավ է նստեմ և սպասեմ, տեսնեմ աստված ինչ է վճռում։
1464
Ինչ եմ ահա թե մտադիր և թե ի՛նչ եմ ես ցանկանում՝
Տեսնելը քեզ արքայական գահին բազմած Հնդկաստանում,
Կողքիդ լինի քո լուսատուն իր երեսով ճառագայթող,
Ոսոխներիդ բնաջնջես, մարդ չմնա քո դեմ կռվող:
1465
Երբ կատարվեն այս իմ սրտի բաղձանքները լի-լիովին,
Այնժամ կերթամ Արաբստան՝ ու արևիս քով ի քովին,
Երբ ցանկանա՝ թող նա մարի՝ սրտիս կպած այս իմ քուրան,
Ես չեմ կեղծում և կամ ձեզնից՝ էլ չեմ ուզում ուրիշ մի բան»։
1466
Ու երբ Ֆրիդոնն Ավթանդիլի այս խոսքերը նրան հայտնեց,
«Համաձայն չեմ ես նրա հետ,— Տարիելը պատասխանեց,—
Ինչպես որ նա գտավ միջոց ինձ նոր հոգի ներշնչելու—
Այնպես և իր եղբոր սիրտը՝ նրա համար է լինելու։
1467
Գնա՛, ասա՜ դու իմ կողմից խոսքը ահա իմ սրտաբուխ.
«Մինչ չեմ տեսնի քո սնողին—ես հանգիստ չեմ՝ ուշ թե կանուխ,
Նրա սիրած ճորտաց բազում կարծեմ՝ ես եմ կոտոր արել,
Ու թողություն երբ կխնդրեմ—կարող եմ ինձ մխիթարել»:
1468
Այսպես ասա. «էլ միջնորդներ չեն հարկավոր մեզ այսուհետ.
Գործս կիսատ ես չեմ թողնի, ոչ կգցեմ գործը իս ետ.
Արաբների արքան, գիտեմ, խոսքս իզուր չի կոտրելու,
Ակնածելով ես նրանից — աղջիկն ի քեզ եմ խնդրելու»։
1469
Պատմեց Ֆրիդոնն Ավթանդիլին Տարիելի խոսքերն այսպես.
«Տարիելը չի սպասի, զուր մի խնդրի, չի զիջի քեզ»։
Դժվար թվաց Ավթանդիլին, սիրտը նորից բոցավառվեց.—
Թագավորից պարտ է՝ քաշվես ու հանց ծառա՝ միշտ պատկառես:
