Էջ:The Knight in the Panther's Skin, Shota Rustaveli.djvu/69

398 Վիշտը սրտին իմ ծանրաբեռ, ես տուն եկա տխուր-տրտում.
Աչքից, ինչպես ավազանից, ջերմ արցունքներ էին թափվում,
«Բախտն իմ թշվառ—ինձ ասացի,— արժան չեղավ իր պսակին,
Ձեռքս վարդին ինչո՞ւ հպավ, ի՛նքն անկար էր երբ հավաքին»։