488
Թեպետ արցունք շատ ես թափում, սակայն իզուր էլ մի՛ հեղիր,
Լաց մի՛ լինիր, դու այսուհետ, վշտից սրտի քո խուսափիր,
Ով քեզ տեսավ՝ ինձ տեսնողին՝ վատ են ասում, դու մի հեգար,
Կապել էիր խավուն այսօր՝ ա՛յն ուղարկիր դու ինձ համար։
489
Ինձ նվիրիր խավունը քո ինչ քեզ այսօր շուք էր տալիս,
Որ ինձ տեսնես՝ ուրախանաս՝ նվերով եմ քո պճնալից,
Ապարանջանն՝ այս դու կապիր՝ թե տալու ենք իրար հուշեր,
Չի՛ լուսանա կյանքում քո ողջ սրա նման մի այլ գիշեր»։
