Այս էջը հաստատված է
Կորած մի կուտ և ուտեն։
Շունն էլ բակում
Ջուր էր լակում,
Գիտեր միտքը չար կատվի,
Մտածում էր,
Մի ճար աներ,
Որ ճուտն անփորձ ազատվի։
Պառկած կատուն
Հանկարծ թաքուն
Ցատկեց առաջ իր տեղից,
Ուզեց ճուտի
Թարմ միս ուտի,
Զզվել էր նա մկներից։
Շունը տեսավ,
Իսկույն հասավ,
Բռնեց կատվի կոկորդից.
— Հա՛ֆ–հա՛ֆ, հա՛ֆ-հա՛ֆ,
Անխիղճ,— ասավ,—
Ի՞նչ ես ուզում մեր ճտից։
Չես իմանո՞ւմ,
Որ էս բակում
Չամբար շունն է պահապան,
Որ իմ աչքից,
Էս մեր բակից
Չի թաքնվի ոչ մի բան...
Մեկ էլ կատուն...
Ի՜նչ Չամբար շուն,
Ֆը՛ստ-ֆը՛ստ արավ շան տակից,
Ճանկերն առան
Քիթ ու բերան,
Կատուն ծլկեց տան բակից։
