Էջ:Tsaghkahandes.djvu/6

Մէ բուռ հատիկ,

Ձմռան պաշար

Արա քեզ։

Պաշար արա,

Տուն ռւ տեղ դիր,

Ձմեռն ապրի

Ապահով,

Չես ունենա

Կարիք կտի,

Չես իմանա

Ինչ է սով։

Տե՛ս, էն բույնն էլ

Ես եմ շինել,

էն էլ կտամ

Քեզ նվեր,

Ապա ծիտիկ,

Նրան մտիկ,

Ինչ տաք կլես

էս ձմեռ...

— Արի, ծիտիկ, ծիտ—միտուրիկ,

Չի՜կ, չի՜կ, չի՜կ...

Ծիտիկներից պուճ-մուճուրիկ,

Ճի՜կ, ճի՜կ, ճի՜կ...

Արի, թևիկ, թրփռտուրիկ,

Ճի՜վ, ճի՜վ, ճի՜վ...

Թևավորից թռվռուրիկ,

Ծի՜վ, ծի՜վ, ծի՜վ...

Դու համ թևիկ, թևավորիկ,

Համ էլ ծիտիկ, ծիտ կլորիկ,

Թռի՜, թռի՜, թռվռալի,

Շինած բնիս եկ, վեր արի...

Ծիտը լսեց,

Լսեց, լսեց,

Թևին տվեց

Ու թը՜ռռռ...