Այս էջը հաստատված է
Տուն է մտել հավաբույնը,
Տուն է մտել, ջարդել, թափել,
Բնկալ ձուն կոտրել, լափել...
Հավ ու աքլոր
Լեղապատառ
Շաղ են եկել
Հակալ-հակալ։
— Ո՞վ ասիր, ո՞վ...
Գող Քոթո՞թը...
Ա՛յ կոտրվի նրա ոտը...
Փետս տուր ինձ, հոնի փետս,
Դու էլ արի, արի՛ հետս,
Նրան էնպես Քոթոթ ցույց տամ՝
Կերածն ըլի գլխին հարամ։
Նանը գնաց տնքտնքալի,
Փետը ձեռին՝ տկտկալի,—
Գնաց հասավ հավանոցին,
Հասավ ու իր սիրտն ուզածին՝
տո՛ւր թե կտաս,
էնքան տվեց գլխին, ոտին,
Աղցան շինեց գող Քոթոթին։
Խեղճ Քոթոթը հազիվհազ,
Գլուխն առավ՝ վազեվազ
Իրեն գցեց աղբանոց,
էնտեղ արավ լաց ու կոծ.—
Մեկ մղկտում կլանչում էր
— Ո՜ւ ա՛ֆ, ո՜ւ ա՛ֆ...
Մեկ կոխկոնձում ու հաչում էր
— հաֆ-հա՜ֆ, հաֆ-հա՜ֆ...
Մեկ վնգվնգում, հարայ տալի՝
