Այս էջը հաստատված է
Ղաղո բիձան էլ
Տրեխը հանել,
Ուզում է թաթի
Փոկը կարկատի,
Փնտրում է, փնտրում,
Բայց փոկ չի գտնում,
Ու ճարը կտրած՝
Հարսին է խնդրում.
— «Ախչի՛, Օսաննա՜,
Հերդ լուս դառնա,
Թե փոկ ունես դու,
Մի կտոր ինձ տու»...
Հայրիկս եկել,
Թախտին թեք ընկել,
Հանդիցն է ասում,
Ու հացի սպասում։
Մեր պուճուր հարսը
Տաշտակն ու թասը
Առաջ է բերել,
Իր կողքին դրել,
Որ հացից առաջ
Պստիկ ու մեծի
Ձեռքին ջուր ածի,
Ու նստեն հացի։
Հետո հայրիկիս
Ոտքը լվանա,
Ապա կռանա՝
Ոտքիցը պաչի...
Մայրիկս նստած
Ջահրա է մանում՝
