Մարդիկ թարմ ուժով արթնացան քնից
Նոր ու նոր հույսով դուրս եկան տնից։
Լսվեց սուլոցը գործարանների,
Երգն ու շվոցը տան ծառաների։
Մեկը գնում էր զամբյուղը ձեռքին,
Մյուսը գալիս կապոցը կողքին։
Մեկը վազում էր հացթուխի խանութ,
Մյուսը տանում ձեռքին հավ ու ճուտ։
Ու շարվեշար անցան շատ մարդիկ,
Ձեռքերին պաշար, ուսերին գործիք։
Փողոց, հրապարակ ու արհեստանոց՝
Մեկ-մեկուց արագ ձեռք առան նոր գործ։
Դարբինը էնտեղ երկաթ էր թակում,
Նալբանդը էստեղ պայտերը ծակում։
Դերձակը նստած իր կարն էր անում,
Հացթուխը կանգնած՝ փռից հաց հանում։
Հյուսն ու որմնադիր շենքերի գլխին՝
Ամեն մեկը իր գործն ուներ ձեռքին։
Էսպես ամեն տեղ ու ամեն անկյուն
Մարդ էր աշխատում անհանգիստ, անքուն...
Իսկ շարվեշարան կառք, ֆուրգոն, սայլակ,
Շարժվում էին մայթերով արագ։
Հենց այդ միջոցին տղա ու աղջիկ՝
Դուրս եկան փողոց դպրոց գնալու
Ահա թե ինչու էս մեծ քաղաքի ժխորում կանգնած
Մուսին չգիտեր Նուշնին ոնց գտներ...
Մուսին կանգնած, ապուշ կտրած
Հա նայում էր դեսուդեն,
Ինչ որ լսում, աչքով տեսնում՝
Հենց կարծում էր թե սուտ են։
Տխուր, տրտում, դարդը սրտում
