Դռնապանն ասավ.—
— Էհ, վնաս չկա, էսօր թո՛ղ մնա,
էգուց առավոտ կգտնենք նրանց
Հենց մեր դռան մոտ։
Էսօր, ա՛յ որդի, դու իմ ղոնաղն ես,
Ե՛կ գնանք մեր տուն, տունս քեզ փեշքեշ,
Ես էլ ղարիբ եմ, գեղցի քեզ պես։
Մի ամբողջ օր Մուսին մոլոր
Դռնապանի դռներին՝
Ման էր գալիս իր մեջ լալիս
Մտածում էր վշտագին։
Բակը լիքը երեխեքը
Հավաքվեցին Մուսնի մոտ,
Որ իմանան թե էդ ո՞վ է՝
Ի՞նչ տղա է անծանոթ։
Օրը մթնեց ու մեր Մուսին
Դռնապանի սենյակում
Մի տեղ պառկել, կուչ էր եկել,
Բայց չէր գալիս աչքին քուն։
Կեսգիշերին, մեջ գիշերին,
Մուսնին կես քուն, կես արթուն,
էնպես թվաց՝ հանդում նստած
Իր շվին է նվագում։
Հորթ ու մոզի դար ու փոսի
Ծաղիկներն են արածում,
Քուրն էլ եկել ճաշ է բերել՝
Հաց ու պանիր և մածուն։
Ու երկուսով մտան մի զով
Շվաքի տակ նստեցին,
էնպես հանդարտ, էնպես անդարդ,
Մի ամանից ճաշեցին։
Քաջ Թոփլանն էլ պոչը մեկնել,
Կկզել է մի փոսում,
