Այս էջը հաստատված է
Կար մի ծառ,
Ծառի տակ մի լճակ,—
Մի պուճուր պղտոր ջուր,—
Գոյացել էր անձրևից,
Գոյացել էր արևից։
Ծտերն ամեն էս որ տեսան՝
Թռվռալեն եկան-հասան.
Նստոտեցին ծառի վրա,
Ծլվլացին շուրջը նրա.—
— Ծի՜վ-ծի՜վ, ծտի ծիվ...
Եկանք մի լավ լողանանք,
Բաղնիս անենք, հովանանք,
Հետո ուրախ-զվարթուն՝
Թռչենք-գնանք պապոնց տուն։
Ու էսպես, ապա տես,
էնքան եկան՝
էլ տեղ չկար ծառի ճյուղին,
Ոչ էլ թիվ կար ծիտ-ճնճուղին:
Մի քիչ հետո՝ տեսնես մեկ էլ՝
Նստած տեղից ցած են եկել,
Ու լցվել են ողջ խճուղին,
էլ ծիտ չկա ծառի ճյուղին։
