Այս էջը հաստատված է
Աչքը տան կռանը»։
Կատուն-կատո՜ւն փափկամազ,
Մի օր ելավ վազեվազ՝
Ուզեց մտնի ամբարը՝
Հետքից հասավ Չամբարը։
Կռիվն ընկավ մեջները,
Վեր տնկեցին պոչները,
Մեկ էլ՝ հանկարծ մեր կատուն
Փախավ էլ ետ մտավ տուն։
Որ իմանաք՝
Մի ժամանակ
Չամբար շունը լավ ղասաբ էր,
Կերն ու խումն էլ անհեսաբ էր։
Իսկ էն խաթուն
Փիսո կատուն
Չամբարի մոտ աշակերտ էր.
Համ կմորթեր, համ կքերթեր։
Ու միշտ առոք,
Ու միշտ փառոք,
