Այս էջը հաստատված է
Մի օր շունը հիվանդացավ,
Շատ ուտելուց մի տեսակ ցավ
Եկավ-կպավ նրա ջանին.
էլ չկարաց գալ իր բանին։
Ու էսպիսով
Լիքը մսով
Խանութն ընկավ կատվի ձեռը.
Ինքն էլ դարձավ գործի տերը.
Ու խանութը մի լավ սարքեց,
Մի խումբ ձագ էլ աշկերտ կարգեց։
Սրանց մտիկ...
Հեռու, մոտիկ
Ծանոթներից ով իմացավ՝
Անկեղծ սրտով ուրախացավ,
— Տեղն է, ասավ, էն քավթառին,
Կատվին տանջեց ամբողջ տարին։
Եվ էլ...
Եվ էլ,—
Ամեն կողմից փիսո-կատվին
Ընկերաբար խորհուրդ տվին,
Միաբերան
Ասին նրան,—
— Դու էլ երբեք նրա համար
Միս չուղարկես ոչ մի պատառ
Այ էն դահիճ
Չամբարն անխիղճ
էսքան տարի խելքդ փորձել,
Նա քեզ լավ է շահագործել.
Բեգի նման
Ամեն անգամ
Ինքը յուղ է անուշ արել
Քու առաջը ոսկոր շարել:
Գիտե՞ս, կատու,
Ի՛նչ կանես դու,—
Մեկ էլ որ գա՝ մտնի խանութ,
