Մարել ես արդեն, մեռել ես հավետ,
Հեռավոր կյանքի երազների բոց,—
Խավարն է գրկել հոգիս ալեկոծ,
Եվ դեպի լույսը չըկա արահետ...
Անդարձ օրերի ցնորական երգ,
Դու վաղ ես լռել իմ ցաված հոգում.
Ես ինձ եմ թաղում և չեմ հեկեկում.
Տանջանքի գիշե՛ր — և չըկա եզերք։
Իջել են մթին խոհերը վրաս,
Սառն է հիմա իմ գիշերը անափ.—
էլ չըկա ոչ մի լուսեղեն տագնապ,
Եվ ոչ մի երազ և ոչ մի երազ...
