Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/146

Այս էջը հաստատված է

41

***

Տարիներն արագ, ամպերի նըման, անցնում են անհետ,—
Մոխիր է հիմա իմ հոգում անուշ երազների տեղ.
Բոլոր հուշերը, բոլոր խոսքերը մարել են այնտեղ,
Եվ այն, ինչ քաղցր էր, մաքուր էր, երազ,— ննջել է հավետ:

Երկար տարիներ իրարից բաժան, հեռու կողմերում,
Դու ինձ մոռացած, ես քեզ հիշելով, կյանք էինք մաշում.
Դու ցնո՜րք, երա՜զ, անհաս թագուհի,— ես երկրի փոշում,
Ես մեռա՜ծ, կորա՜ծ, մոլորվա՜ծ հավետ հեռավոր֊հեռվում...

[1912]