Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/158

7

***

Այստեղ ամեն օր տխրությամբ երկար
Իմ սիրտը քեզ է երազում, և այն,
Եվ այն, որ չրկար, և այն, որ չըկար...
Ա՜խ գուցե կար, բայց արդեն հավիտյան,
Հավիտյան հեռու, հեռու է անհաս —
Եվ դարձել է սուտ, թվում է երազ...

[1912]