Սին խոսքերի մեջ, զվարթ ամբոխում
Շրջում եմ, բայց միշտ հեռո՛ւ եմ, չըկա՛մ.
Ապրում եմ թաքուն և իմ հեզ հոգում
Աղոթք եմ անում ցնորք֊աղջկան...
Ձեզ հետ եմ, բայց միշտ հեռո՜ւն եմ, հեռու՜ն,—
Ունեմ ես թովիչ մի առանձնարան,—
Տանջանք է այնտեղ և զոհաբերում —
Եվ թախիծ, և երգ, և աղոթք նրան...
Եվ այնտեղ է նա,— ոչ այս աշխարհում,—
Մաքուր ու պայծառ պատկերը նրա.
Ես տառապանքս բախտ եմ համարում
Ու ծիծաղում եմ ձեր բախտի վրա...
