Եթե կողմերում հեռու-հեռավոր
Վրդովվի հոգիդ, տիրե քեզ հուզում՝
Գիտեցիր, որ իմ սիրտը մենավոր,
Մթնում մոլորված, քեզ է երազում։
Եվ եթե սիրտըդ սիրով թրթռա,
Եվ զգաս անհայտ երգի մի հնչյուն՝
Այն ես եմ անվերջ խորհում քո վրա,
Հեռավոր–հեռվից կարոտով կանչում։
Գարնան օրերի ժըպիտով սիրուն
Ոսկի հայացքըդ ժպտում է հոգուս.
Լուսավառված է իմ սև օրերում
Անուշ անունըդ, որպես արշալույս...
