— Ոչ դա աշնան դժգույն տերևներն են թափվում
Սարից իջնող վտակները կարկաչում..․։
Ես լսում եմ հիացմունքի մի շրշուկ.
Արդյոք նորից դո՞ւ ես հոգիս մեղմ հուզում:
— Ոչ դա գիշերն է սիրաշունչ տրտմաշուք,
Դա երկինքն է խորհրդավոր, երազուն...։
Ես ընկած եմ արձակ հովտում միայնակ,
Տարված չքնաղ երազներով ցիր ու ցան,
Ինձ թվում է, որ եկել ես հերարձակ
Գիշերի պես խորհրդավոր ու անձայն...։
— Ոչ դա աշնան մերկ ծառերն են շառաչում
Սարից իջնող վտակները կարկաչում...
«Մթնշաղի անուրջներ»-ում.
4 — Սարից իջնող վտակներն են կարկաչում։
5 Ես լսում եմ հիացումի մի շշուկ.
6 Արդյոք նորից դո՞ւ ես հոգիս մեղմ հուզում
8 Ցուրտ աստղերն են ցուրտ երկնքում երազում։
12 Արդյոք դո՞ւ ես, խորհրդավո՜ր դյութական...
14 — Lույս-հուշերի աղբյուրներն են կարկաչում...
59
«Սև Գիշերն է գրկել ինձ, մութն է պատել իմ ուղին.(էջ 83)
1 և 11 Սև գիշերն է գրկել ինձ, մեգն է պատել իմ ուղին.
4 Վիհե՜ր, վիհե՜ր անհատակ, անցած բախտի ափսոսանք։
5 Օտար մարդիկ, օտար Հող, անարձագանք երազներ
6 Արեգակներ լուռ մարող, անվերադարձ հիացքներ։
8 Այնպես մեղմ ես դու գգվում, դու թովչական ես այնպես.
10 Քո հայացքում կա անուշ երջանկության արշալույս...
60
«Դժկամ նայում են ժայռերը խոժոռ» (էջ 84)
3 — Ընդունիր հոգիս հավետ մենավոր
5 Սողում է դանդաղ մշուշը անծիր.
6 Անծայր խավարում կորավ իմ ուղին
8 — Անչար ամոքիր իմ ցաված հոգին...
9 Այս երկրի վերա մի անմեռ ցավ կա
10 Մի պաղ-հոգեմաշ հուսահատություն,
11 — Ես կյանքի ծովից վիրավոր եկա
12 — Կանգնած եմ նորից տխուր ծովափում։
61 «Քո մազերի ցնորական փայլը պայծառ» (էջ 85)
«Մթնշաղի անուրջներ»֊ում տպագրվել է «Կիրք» վերնագրով։
4 Ուր վառվում են խենթ ցանկության ջահերն անխոս.
