Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/38

14

* * *

Բյուր մարդոց մեջ,
Պաղ մարդոց մեջ,
Որպես տրտում
Անապատում—
Մենակությո՜ւն,
Մենակությո՜ւն...

Ա՜խ, այս տրտում,
Երկրի ցրտում
Անլուր ընկան,
Անխոս հանգան
Երկնքի հուշ
Երգերս անուշ:

Եվ իմ հոգում,
Ցուրտ ու միգում,
Խինդը մեռավ,
Բախտը մարավ
Անվերադա՜րձ,
Անվերադա՜րձ...

1908