Որքա՜ն փոխված եք… Պճնըված ճոխ
Ճեմում եք որպես դշխո հըպարտ,
Եվ մի հեգնած կա նուրբ ու զիջող
Նայվածքում Ձեր խոր ու անզվարթ:
Դուք զարմացած եք. և չեք կեղծում,
Երբ տեսնելով ինձ այստեղ, հանկարծ
Բացականչում եք սիրով լեցու.—
Բոլորի համար զարմանք ու հարց:
Արդյոք պահե՞լ եք մի նշույլ դեռ
Անցած օրերից, թե դա էլ նոր
Մի զարդ է, որ պիտի պարուրե Ձեր
Սին կյանքը մեգով խորհրդավոր:
Հիմա դուք կուռք եք շքեղ բագին,
Իսկ ե՞ս… Ո՞վ եմ ես. մի հեգ անցորդ.
Այլ է կարոտն իմ, այլ իմ ուղին,
Ճոխ ամբոխին այս, և Ձեզ` միշտ խորթ:
Երբ խուժանից այս երկրապագու
Դուք հեռանում եք իմ թևն անցած,
Սիրով նախատում և ասում «դու»
Եվ հիշում, հիշում օրերն անցած:
