Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 2.djvu/109

Ես էլ հիշում եմ փոքրիկ մի տուն,
Փոքրիկ սենյակ մի արևով լի,
Մի աղջիկ չքնաղ, պարզ ու խնդուն,
Այնպես լուսեղե՜ն ու սիրելի՜:

Եվ ինձ թվում են այնպես անդարձ,
Այնպես հեռու և այնպես երազ
Գիմնազուհու այն զգեստը պարզ
Եվ շեկ մազերն այն մի հյուս արած…