Նույն երգն եք երգում դուք, նույն հինը, Եվ քանի դարեր, քանի՜. Որքա՜ն, որքա՜ն մտերիմ է Ձեր դաշնը` սիրտ ու քամի… Վայերըդ նվում ու նվում է, Նույն վայն ես վայում անդուլ.— Քո սիրտն էլ արդյոք ցավում է, Քամի՜, երբ լալիս ես խուլ…
3 Վահան Տերյան, հ. II