Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 2.djvu/69

63

Արթուն է վիշտը տոկուն,
Աննինջ է, բայց անվհատ
Հազարամյա իմ հոգում։

Խոհերըս դառն են դեռ, խոց,
Բայց վառ է սրտիս մթնում
Անմար մի, բորբոք մի բոց։

Երկի՛ր իմ աղետավոր,
Ասում եմ՝ տոկա՛ համառ.
Գալու է հարության օր։