Արդեն ասվեց, որ Ազիզ Թամոյանը օգտվեց մի աղբյուրից, որն, իմ համոզմամբ, ամենաճիշտն ու ամենաօգտակարն էր. մեր նշանավոր նախնիներն ու նրանց կատարած քաջագործությունները և նրանց թողած անգնահատելի ու երախտագիտության արժանի ավանդը։
Թե՛ ցավոք, թե՛ ի ուրախություն մեր ժողովրդի, մեր պատմությունն ու անցյալը մեր ժողովրդի հիշողության մեջ մնացել են հիմնականում բանահյուսության շնորհիվ։ Եվ հենց բանահյուսության շնորհիվ մեր արժանի նախնիները ժամանակի ընթացքում բանահյուսության մեջ և ժողովրդի մտածողության մեջ մտապահվում և ներկայացվում էին ավելի մեծ կարոտաբաղձությամբ։ Դե, մեր ժողովուրդը, որ դարերով պետականություն չի ունեցել և հալածվել է անիրավ ու անխիղճ հարևանների կողմից, հասկանալի է, որ իր հայացքը միշտ հառել է իր այն զավակներին, ովքեր չխնայելով իրենց ունեցվածքն ու կյանքը, նվիրվել են իրենց ժողովրդի ազատության և գոյատևման պայքարին։ Հենց նման մարդկանց շնորհիվ է, որ ինչպես մեր ժողովուրդը, այնպես էլ մեր նման ժողովուրդները, չեն վերացել պատմության թատերաբեմից…
Գոնե համառոտ չվերհիշել մեր արժանավոր նախնիներին, ումից հետագա սերունդները ոգեշնչվել ու ոգևորվել են, կարծում եմ, ճիշտ չի լինի, առավել ևս, որ նրանք Ազիզ Թամոյանի և մեր ողջ ժողովրդի համար եղել և մնում են մեր ազգի պատմությունը կերտողներ…
Այսպես, Ազիզ Թամոյանը, որ իր ընտանիքում, իր գերդաստանում ու մեր համայնքում հատկապես պատանեկության ու
