Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/240

ԺԵ

Երբ էս հին աշխարհը մտա ես տաղով, սազով-
                                                            քամանչով՝
Ի՜նչ պիտի անե աշխարհում էս անմիտ-անճարը,
                                                                ասին։

Սակայն երբ խալխի քեֆերին ես անուշ
                                                          տաղերս ասի՝

Ամառվա մրգերի նման անո՛ւշ է քո բառը, ասին։
Բայց խալխի անսիրտ քեֆերին ես տխուր, մենակ
                                                               մնացի.
Ուզեցի թողնեմ-հեռանամ՝ հպարտ է ու չար է, ասին։

Եվ սրտի ցավից հուսահատ ես մե թաս օղի խմեցի —
Չարենցը ցնդած-գինեմոլ, հարբեցող-հիմար է,
                                                                ասին։
Ու ձմռան բուքերի միջին ես բոբիկ ու մերկ մնացի.—
Դուրսը ցուրտ, ձմեռ է, սակայն հոգուդ մեջ
                                                        ամառ է, ասին։