Եվ լսում է իմ հոգին երգը այդ մութ քաոսի, Շփոթ աղմուկը նրա, ոռնոցները կատաղի,— Եվ ես գիտեմ, որ այդպես պիտի իմ կյանքը հոսի Մինչև մարի հավերժի օվկիանի մեջ աղի․․․
1919