Այս էջը հաստատված է
<poem> Ահա իջել է անապակ ու վճիտ
Մի կապույտ հիմա։
Ու տեսնում եմ իրիկնային կապույտում Բռնկված կրկին —
Գմբեթներիդ երկնասլաց ու ժպտուն Խաչերի ոսկին․․․
Եվ երազի պես պարուրվում է հանկարծ Երկիրդ իմ հոգում,
Ջինջ երկիրդ՝ աչքերիդ մեջ — միգամած Իրիկուն․․<poem>