Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/9

1. ՃԱՄՓԻՆ...

Օրորվելով կառքն էր վազում սրընթաց
Դաշտի միջին, ճանապարհով ցեխապատ։
Թոնն էր մաղում միապաղաղ, ցուրտ ու թաց։
Օրն էր մարում հիվանդոտ ու մեղմ֊վհատ։

Օրորվում էր կառքը, վազում ու վազում։
Կառապանը երգում էր մի ինչ֊որ երգ։
Թոքախտավոր կինն էր մոտիս դառն հազում։
Մութն էր գրկում արևմուտք ու արևելք։

Թոնն էր մաղում միապաղաղ, ցուրտ ու թաց։
Ագռավները անցնում էին քրքջալով։
Թոքախտավոր կինը տխուր հեծկլտաց։
Քամին անցավ՝ մեկի մասին ողբալով։

Եվ կառապանն, օրորվելով, դեռ երկար
Երգում էր իր օրերի երգը անգույն։
Գնում էինք։ Ո՞ւր — չգիտեմ։ Վերջ չկար։
Գնում էինք։ Անխոս։ Անձայն։ Ու անքուն...