Այս էջը հաստատված է
Կանցնեն օրերը բոլոր
Եվ տրտմորեն խոնարհ, գոհ,—
Այն Կայանը հեռավոր
Կհասնենք մի երեկո։
Եվ ցուրտ հովը, որպես քույր,
Կարոտակեզ ու գթոտ,
Կհամբուրե սիրալիր
Մեր աչքերը արցունքոտ։
Եվ զանգերը կարկաչուն,
Հորիզոնից-հորիզոն,
Տրտո՜ւմ կօրհնեն մեր վերջին։