Եվ ահա այդ ահեղ կանչին
Շիրակի դաշտերից — հանկարծ —
620
Զրահապատը խանդով առաջին
Նայիրի դաշտերում զնգաց:
Զրահապատը զնդաց զնգուն,
Շիրակի դաշտերից կանչեց —
Նայիրի հնամյա երկրում
625
Կարմրավառ, ահեղ հնչեց...
Ու կարմիր, հրդեհի նման
Մրրիկներ անցան, սրընթաց —
Եվ, ելած քնից հնամյա`
Արևելքը, կարմիր, խնդաց։ —
630
. . . . . . . . .
Դու հիմա, երկի՛ր Նայիրի,
Աշխարհի ճամփեքի միջում
Կանգնել ես` խնդավա՛ռ էլի,
Հառնել ես` երկաթե թռչուն։
635
Աշխարհի ճամփեքի միջում
Ուր գալիս են, խառնվում իրար
Արևմուտքն ու արևելքը հին —
Դու հառնել ես նորի՛ց բոցավառ,
Վառվել ես կրկի՜ն, կրկի՜ն...
640
Պարզել ես ճամփեքի միջում
Արնավառ, կարմիր մի դրոշ,
Ու նորի՛ց քո խոսքը հնչուն
Զրնգում է խնդությամբ որոշ։
