Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 2 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/91

Թույն է լցնում, ու բարբաքում, ու երազներ աշխարհավեր...

Աղմկում է նրանց սրտում մորմոքը հին, հազարամյա —

190 Տենգ է սփռում ու խլրտում նրանց անգայթ սրտում հիմա

Լուրթ աչքերում փայլում է վառ արյունամած մի ցանկություն —

Ու աչքերը միլիոնավոր թո՛ւյն են թքում, արյուն ու թույն

Բարձրանում է նրանց սրտից տարիների մաղձը աղի —

Ու վառվում է լուրթ աչքերում` արյունալից ու կատաղի:

195 Ու աչքերը արյունամած անթարթ հառած կարմիր կետին:

Ամբոխները խելագարված սպասում են առավոտի: XV

...Գիշերի՛ դեմ գիշեր է մութ խավարամած նրանց հոգին,

Որ կարոտով մի կրակոտ սպասում է առավոտին։ Խավար է մեծ սիրտը նոցա, բայց խավարում անծայրածիր—

200 Արկինքնե`ր կան կապուտաչյա, հորիզոննե՜ր` անծա՜յր, անծի՜ր։

Ու ալքերում նրանց կապույտ, ուր իջել է գիշերը մութ —

Հազա՜ր.բողբոջ կա կրակոտ, ու արշալույս, ու առավոտ։