Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 2 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/93

Հաղթ շենքերի պատերը հաղթ որոշվում են

հետզհետե,

320 Երևում են ահա հպարտ ծխնելույզները երկաթե...
Ու բորբ սրտում ամբոխների թո՛ւնդ է առնում

կարոտը վառ,

Երկինքներում լուրթ ալքերի վառվում է տենդը

հոգևար...

Բորբ ալքերով, նայում են մեծ, խավարակուռ

զանգըվածին —

Ու վառվում է սիրտը նրանը, որպես հրդեհ

արեգնածին...

225 —Պիտի երթան առա՜ջ հիմա, պիտի առնեն

քաղաքը մեծ,

Պիտի թափե՛ն նրա վրա հազարամյա

մաղձը իրենց։

Քանդե՜ն պիտի ու ավերեն, տեղը փոշի՜

պիտի փռեն —

Հազարամյա քաղաքը այդ քանդեն պիտի ու

ավերեն։ —

Այրե՜ն պիտի, խելագարված պիտի պարե՜ն

հրդեհներում,

230 Ու կարմրավառ կրակ ու կայծ պիտի փռեն

երկրի հեռուն։ —

Ու մնացած մոխիրը ձիգ պիտի այրե՜ն

նրանք նորից,

Որ կյանքը հին, որպես փյունիկ, չբարձրանա՜

մոխիրեերից»...

Քամո՜ւն տալով մոխիրը այն, որ տանի ու

ես չբերի։

Դեպի հեռո՜ւն պիտի երթան դեռ չծնված արևների...