Նա զվարթ ժպտում է ծովին, նա սիրում է հոսուն
Բայց ահա հեռանում է անդարձ.— այդ դո՞ւ ես գուցե,
XLII
Նա ուզում է գտնել մի կշիռ — ու չափել նրանով
Ունենալ անխախտ մի հաշիվ — ու չափել նրանով
Նա սիրում է «հավերժը» միայն․ ախ, նայե՛ք՝ նա
Եվ գտնում է մի... գինու շիշ — ու չափում նրանով
XLIII
Նա կուզեր, որ ողջը նրան միանգամ ընդմիշտ տրվի, Որ կյանքի իմաստը հուրհուրան միանգամ ընդմիշտ
Դու գիտես, որ ընթա՛ցք է աշխարհը, գոյանում է ու
Եվ գուցե քեզ մա՛հը միայն միանգամ ընդմիշտ տրվի։
XLIV
Ծնվում է, աճում է մի բան յուրաքանչյուր վայրկյան
Մեռնում է, կորչում է մի բան յուրաքանչյուր վայրկյան
Բայց ծնվողը — ծնվում է պայքարով, պայքարո՛վ է
Եվ այսպես — կոփվում է ապագան յուրաքանչյուր