20
Ծնկները ծալած նստել է խանութում՝
Լիմոնե չալմայով մի մարդ.
Փողոցի եռուզեռն է դիտում
Ժպիտով մեղմ ու հանդարտ։
Հաստավիզ ժանդարմը
25
Չի ուզում ձրի
Իր չնչին ռոճիկն ունենալ—
Պուրակից նա քշում է
Այն ցոփ զույգերին,
Որ այնտեղ ցանկացել են շնալ։
30
Կալյանի թմբիրը մշուշած վրա՛ն Էր՝
Լուռ, խաղաղ նիրհել է կիսամութ սրճարանը։
Անկյունում մի ծերուկ, մորուքը դեղին,
Հիացքով նայում է ծառայող տղին։ —
Իր զառամ հասակից, թե կրքից —
35
Կաթում է թուքը շրթունքից, —
Եվ զառամ շրթերով մռմռում է նա.
— Լահուֆ—լյու—վալլահ,
Լահուֆ—լյու—վալլահ,
Վալլահ... վալլահ...
40
Սակայն տեսնելով զույգերին,
Որոնց քշում է ժանդարմը —
Թքում է նրանց երեսին
Այդ զառամ պառավը։
Թքում ու —
45
Ժպտում է գոհ —
«Ամե՛ն ինչ — պապական օրենքով»
