Ն. ՆԵԿՐԱՍՈՎ
Վանյա․— Ո՞վ է շինել այս ճանապարհը։
Հայրը.— Կոմս Կլեյնմիխելը, սիրելի՛ս։
Օ, բարի՛ հայրիկ, ինչու եք խաբում
Ձեր որդուն խոսքով այդ նսեմ,—
Թույլ տվեք լուսնի ցոլքերի ներքո
Ես նրան ճիշտը ասեմ։
5
Աշխատանքն այդ, Վա՛նյա, սոսկալի դժվար էր․—
Չէ՛ր կարող շինել դա մի մարդ։
Աշխարհում մի արքա կա, այդ արքան
անողո՛ք է,—
Սո՛վ է անունը նրա։
Նա բանակներ է վարում, ծովերում նա
10
Շարժում է նավերը, դաշտում
Քշում է գութանը և անդուլ հսկում է,
Ուր աշխատանքն է իշխում։
Հենց նա՛ էլ քշել է այստեղ մասսաները,
Շատերը դաժան պայքարում,
15
Կյանքի կոչելով անպտուղ այս չոլերը —
Մեռել են այս գորշ քարերում։