385
Երկու լույս էին վառ նրանք,
Երկու բոց՝ սպիտակ ու սև,
Երկու խոլ արև հուրհուրան,
Երկու հուր—հրաշքներ լուսե։
Մեկի բոյը— սեգ մինարեթ,
390
Մյուսինը— սև մի սոսի․
Մեկը— վառ, անմար մի արև,
Մեկը— կաթ, արծաթ մի լուսին։
Բեդվինի խարույկներ էին խոլ
Սևամած աչքերը մեկի,
395
Մյուսի աչքերը— տխուր
Միրաժներ էին անմեկին։
Մեկի կուրծքը մզկի՛թ, էր սպիտակ,
Մյուսինը— սե՛գ մի տաճար,
Մեկը— բիլ գազե՛լ էր կապուտաչ,
400
Մեկը— հուր—նժո՛ւյգ սևաչյա։
Մեկը թիռ քայլում էր թեթև,
Թռչկոտում էր, որպես բիլ գազել,
Մյուսի քայլքն հրաթև—
Թռի՛չք էր դաշտերում ավազե։
405
Աշխարհում դեռ չի՛ երազել
Նման բախտ և ո՛չ մի արքա,
Բայց այդ վառ բախտին տիրացել,
Տիրացե՜լ էր Անդոն չարկամ․․․
Ես կարող էի նրանց հետ
410
Աստծու գահին տիրանալ,