Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/226

Գնում ենք ահավասիկ քեզ հետ Քերթության ու Խոհի

դժվար ճանապարհով

70 Դեպի ափը դեմի՝ ամե՛ն հույս ու հավատ թողնելով

այս ափին,

Եվ Մտածումս ահա, որպես մշտնջական ու կորովի

Քարոն,

Նավարկում է դեպի Անցյալը, դեպի Անցյալը դառն,

դեպի ափը Մահվան ու Սարսափի...

Ա

Մենք ափ ենք ելնում միասին և նայում ենք մեր

շուրջը մի պահ.—

Լռություն է, մռայլ մառախուղ, իսկ վերից գունատ

մի մահիկ

75 Իր մեռյալ լույսի հետ մեկտեղ տարածում է

տխրություն ու ահ

Այդ անծիր եզերքի վրա անսահման Սոսկումի ու

Մահի։

Քայլում ենք, իրարու բռնած, քայլերով տարտամ,

երերուն,

Անուղի, ինչպես մոլորված երկու կույր, կամ անօգ

մանուկ:

Միևնո՛ւյն մառախուղն է բռնել թե մոտիկը մեր, թե

հեռուն.

80

Միևնո՛ւյն լռությունն անհուն։

Խտանում է մեր դեմ մառախուղը.— ժայռեր են

կարծես ու քարեր

Պարսպի նման բարձրացել և բռնել ճանապարհն

անդարձ։—