Թիթեղե է դեռ սուրը իրա —
Եթե... չշարժե... այս... զրահապատը —
Երևանի վրա..․
150
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Որոշված էր։— Ինչպես վայրկենական քնից
Կամ երազից զարթնած — ցնցեց նա իրեն,
Բարձրացավ զրահապատը, իր օրագիրն հանեց,
Պոկեց մաքուր մի թերթ — և գրեց.
150
«Երևան: Հույժ կարևոր»:— Զարմանալի հանդարտ
էր։—
«Ռազմական նախարարին: Անհապաղ:—
«Վարդան Զորավարը» հանում է թղթե սաղավարտը
Եվ դառնում է իսկական զրահապատ»:
1933. IV. 11 — 12