185
Օ, ո՛չ.— համընթաց ձեր դպրության,
Այդ հին դարերից, որպես Գողթան
Վտակներ վճիտ ու ոսկեձայն —
Հասել են տաղեր մեզ տխրության
Եվ գեղջկաբարբառ ուրախության...
190
Հասել են տաղեր գուսանական,
Հայրեններ ռամիկ ու ռամկական
Եվ անտունիներ թափառական...
Ասում եմ ես գովք գուսանական
Քաղցրիկ երգերին մեր ոսկեձայն,
195
Որ երգիչները թափառական
Երգել են մթին դարերում այն։ —
Մեր հին քերթությա՛նն այդ աշխարհիկ,
Որ դայլայլներով բիրտ բարբառի,
Ընդդեմ վանքերի մռայլ քարին —
200
Երգել է սերը չնաշխարհիկ...
Եվ ասում եմ գովք ես հիմա այն
Մեր հայրեններին գեղջկաբարբառ,
Որ գինու գովքն են երգում անչար,
Որթան ողկույզի հմայքն անճառ՝
205
Քրտնաթոր մարդու վաստակն արդար:
Օ՜, ռամիկ մարդու լեզո՛ւ ճարտար,
Ձայն աշխատանքի արևավառ,
Սիրո, խնդության գեղջուկ քնա՛ր...